Melbourne

Donderdag 15 november
We vertrekken op ons gemakje en rijden rustig naar Martin en Magda. We zijn tenslotte dichtbij. Wel goed opletten dat we niet op de betaalde weg terecht komen, want we zitten in de buurt van Melbourne.
We dachten om 11.00 uur bij hun te kunnen zijn en het is 11.05 uur. Netjes gedaan dus.
Een hartelijk ontvangst met een lekker bakje koffie. Dan een rondleiding rond het huis en de tuin is mooi aangelegd. Er is een aparte kas met orchideeën en andere stekjes. Dan de drie grote schuren die gevuld zijn met van alles en nog wat. Zoiets als Frans in zijn garage heeft maar dan in het groot. Haha.
Er is in de middag nog tijd na de boterham om iets te bekijken.
We gaan naar de Botanische tuin in Cranbourne, erg mooi aangelegd met veel verschillende bomen en planten die in  Australie voorkomen, ook veel vogels. We maken veel foto's en op de terugweg naar hun huis rijden we langs nieuwe wijken in aanbouw en er wordt daar erg veel gebouwd. Het komt steeds dichter bij Melbourne. Melbourne is al groter dan Sydney en heeft 4 miljoen inwoners.
We eten een nasi met gebakken ei, heerlijk! Nog een bakje koffie en we praten nog wat na. We gaan slapen in de camper, want dat zijn we gewend en als we kunnen douchen is dat voor ons al fijn.
Vrijdag 16 november
Martin heeft het een en ander voor ons in gedachten om te bekijken en wij vinden het prima, want dan hoeven wij niet met de Camper door de drukte in Melbourne.
Zo we gaan nadat Magda bij de kapper is geweest naar Melbourne naar de Victoria Market. Het is leuk om hier rond te lopen en te shoppen en ik zie natuurlijk weer veel meer dan goed is voor mijn portemonnee . Maar het is echt een stuk goedkoper. Bij een overdekte plaza eten we Fischer and chips. Lekker en gemakkelijk. Terug lopen we langs de groenten, vlees en vishallen. Die zien er allemaal hygiënisch uit. En ook het fruit ziet er mooi uit. Daarna gaan we naar het aquarium. Mooi om la die zeedieren te zien. Het is mooi opgezet en we lopen er gezellig doorheen. Weer plenty foto's gemaakt.
Hierna proberen op de grote Rialto toren te komen waar je over heel Melbourne kunt kijken. Helaas is het afgeschaft om mensen op de toren te laten en er is een  nieuwe toren, waar ze een glazen uitschuifvloer hebt. We proberen er naar toe te rijden, maar het staat er onduidelijk aangegeven en we rijden er voorbij. We komen dan in de drukte van het eind van de dag. We gaan dan nog even langs onze neef Robbert en zijn vrouw. We drinken daar een kop koffie en we mogen hun huis bekijken. Het is een nieuw modern huis en heel stijlvol ingericht. Het is vlak bij het centrum en in hun straat staan echt verschillende soorten huize door elkaar. Hun huis is relatief modern en aan de overkant staat een oud victoriaans huis. Ze zijn erg gastvrij en na de koffie nemen we afscheid. Het is al wat laat en nemen kip mee van de KFC en de dag is weer gevuld.

Zaterdag 17 november.
We staan vroeg op en om 8.30 uur zitten we in de auto , koffie en sandwiches mee, naar het wildpark Healesville. Voordat we er zijn, rijden we door een plaats waar een groot bos is aangelegd met bomen die geplant zijn door de mensen die na de Wereldoorlog werkloos waren. Het is ,ooi om doorheen te rijden hele hoge witte stammen en onderaan mooie varens. Het is een lange weg. Waar ik verschillende stukjes van gefilmd heb. Op een open plaats waar je kan zitten, drinken we koffie en de wilde rosellas, rood met blauw gekleurd, komen kijken of we soms wat laten liggen. Martien kruimelt wat brood en ze pikken het brood zo uit je hand en blijven gewoon op de tafel zitten om het op te eten. Schooiers zijn het maar wel mooi om te zien.
Dan rijdend we naar het wildpark en op de parking eten we alvast onze sandwiches, heerlijk belegd met kaas en vers geraden rosbief.
Met de plattegrond in ons hand gaan we op pad en proberen niets over te slaan.
Het weer is heerlijk, niet te warm maar toch af en toe  zon.
Helaas zitten de kangoeroes en de koala's achter omheiningen. Dt omdat ze door de mensen teveel gevoederd werden en dat is niet  goed voor ze. We maken veel foto's van koala's, de kangoeroes, die te lui zijn en liggen op het gras, jammer want zo zie je niet dat ze toch erg groot zijn. Veel soorten foto's zo ook papegaaien die bij ons op de hand zitten en zo hun zaadjes opeten.
As we weggaan rijden we naar Jacqueline die op de heuvel woont. Ze woont echt boven aan de berg, een leuk huis wat Craig zelf gebouwd heeft en met de natuur rondom je. In het begin hadden ze geen stroom, maar nu met de zonnepanelen gaat het goed. Gezellig leuk huis en de open haard is aan, omdat het wat koud. We zitten dan ook vrij hoog. 700 meter.
Ze laten buiten een schuilkelder zien die ze zelf gezorgd hebben dat die er kwam, omdat 4 jaar geleden brand is geweest op een andere berg en het leek erop dat de brand over zou slaan naar hun. Er is maar een slingerweg naar beneden en dat is gevaarlijk, want je kunt geen kant op.
Haar atelier bevat nog steeds resten van haar schilderijen. Beeldhouwwerk en de potterie die ze heeft gehad. Nu maakt ze sieraden maar dat doet ze in hun appartement in Melbourne.
Na de koffie met wat lekkers gaan we terug met een voldaan gevoel van de volle dag. Nog ff een familiefoto gemaakt en dan proberen we uit eten te gaan . Het is helaas te druk. We proberen 3 restaurants maar ze zijn vol en we gaan dan toch maar naar huis en eten een kop soep en boterhammen met kroketten. Lekker snel en lekker. Foto's teruggekeken en eigenlijk te lang gekletst en wat laat naar bed. Morgen moeten we toch weer vroeg in de auto zitten.

Zondag 18 november.
Op tijd in de auto voor Ballarat, Sovereign Hill.
Deze plaats is een stuk historie van Australie en mogen we niet overslaan van Martin, al is het 2 uur rijden.
Het is een dorp zoals het toen was. Met alle huizen en een kreek waar ze goud delfden, een school, een kerk, een houtzagerij , een ketelhuis dat alle stoom maakten voor alle stoommachines, waar eigenlijk alles op draaiden. De mijnen die nog intact zijn zover het kon.
Heel veel is nog zoals het toen was en andere dingen hebben ze nagemaakt van die tijd.
Ongelofelijk dat ze dat zo hebben kunnen doen.
Het was dan ook de belangrijkste plaats waar goud gevonden werd in Australie in die tijd. Zelfs de Chinezen hadden er een eigen hoek met hun eigen huisjes/hutjes.
Je kunt nu ook zelf nog een zeef nemen en scheppen uit de rivier. En zeven tot er uiteindelijk goud overblijft. Het zijn maar schilfertjes , maar het is leuk om te doen en ook wij hebben een potje met wat goudschilfertjes.
Het dorp wordt ook nog intensief gebruikt voor de educatie van de schoolkinderen. Ze komen per klas daar naar toe,soms een dag soms zelf een week en zitten dan ook in de klas die er toen was en krijgen les op de manier van toen.
Het was inderdaad een stuk historie wat we niet hadden willen missen.
Teruggereden en lekker gegeten bij Kelly's .
Nog foto's gemaakt van het huis rondom en nog wat gekletst.
Uitgepraat raken we nooit denken we, ze hebben daar ook. Zoveel meegemaakt en had was fijn om te weten hoe het er toen voor hun aan toe ging.
Helaas aan alle goede dingen komt weer een eind.

Maandag 19 november
Om 800 uur aan tafel voor een stevig ontbijt met bacon en eggs, daar moeten we toch wel de ochtend mee doorkomen. Afscheid genomen en gaan rijden tot aan Trarlagon om boodschappen te doen. Dan rijden we door Sales en Barnsdale, waar we tanken en tot slot de camping aan Lakes Entrance.
Het is hier prachtig bij het meer en de zeeën na de was en eten maken we nog een mooie zonsondergang mee. Dan het gebruikelijke ritueel: foto's uitzoeken en verhaaltje schrijven.

Dinsdag 20 november
Vertrek van Lakes Entrance wordt eind van de ochtend, want we hebben vergeten de houtsnijwerken aan de weg te fotograferen, houten beelden van een kunstenaar die geplaatst zijn tussen de cipressen . Deze zijn voor de Lane of Honor ter nagedachtenis van de gesneuvelden in de Wereldoorlog.
Na de koffie verder gereden richting Eden en onderweg wat foto's gemaakt.
We moeten wel rustig rijden, want het is een kronkelige weg met sterke afdalingen en stijgingen. Heel apart zo vlak naast de zee. Wat fruit gegeten en een " powernap" genomen. ( een dutje dus) .
Dan verder gereden naar Merimbula.  Gestopt omdat er veel reclame wordt gemaakt voor de walewatching en vissen.
Het is erg verleidelijk, maar er staat nog steeds heel veel wind en ze kunnen geen garantie geven dat je inderdaad echt walvissen ziet of goed kan vissen. Het is wel iets boven de 20 o, maar door de wind is het fris. We besluiten het niet te doen en rijden door naar Tathra voor de camping. Lekker gegeten met 2 hamburgers pp met gebakken ei . Eigenlijk een stevige lunch als avondeten.
Doordat we veel aan het strand hebben gelopen in de wind, heb ik om 2200 uur al zon slaap dat ik ga slapen en Frans rustig zijn krantjes kan lezen.