vanaf Kangeroe eiland tot Melbourne

Vrijdag 9 november

De internetverbinding is erg slecht en valt steeds uit,. Te weinig tijd om de verhalen en foto’s op de reislogger

te zetten. Dan gaan we maar naar de veerboot om terug over te varen en de volgende camping proberen.

Als Frans , zoals gewoonlijk,  weer op mij moet wachten, probeert hij het nog een keer.

En ja, ineens toch verbinding.  Alleen voor de email op te halen, meer tijd hebben we nu niet meer.

Om 11.30 uur is de ferry voor ons gereserveerd en om 12.30 uur rijden we al weer richting Victor Harbour en op weg naar Naracourte.

Even extra aandacht voor Tanny (Harry 10 jaar+) 

Door een vergissing of misrekening of niet opgelet, hoe dan ook rijden we wel een hele mooie route maar ontiegelijk veel

kilometers om.

Op deze manier redden we het niet om Naracourte te halen, maar we genieten wel.

We stoppen op een camping in Coolapyn , gaan staan op een plaats met stroom, want er is geen beheerder.

.

Zaterdag 10 november .

Bij vertrek de 20$ in de Feedbox, want de beheerder is niet meer langs geweest en naar Naracourte.

Daar naar de info bali en treffen een man die murmelend (onverstaanbaar dus) ons verteld wat we allemaal kunnen doen.

Intussen is een vrouw andere mensen aan het inlichten en we blijven hangen tot ze vrij is en vervelend voor die man

Maar we krijgen nu uitgebreid informaties en tips wat we het beste kunnen doen Heel aardig en weer heel veel folders mee.

We gaan eerst naar de grotten, en dan speciaal met de grot waar ze fossielen hebben gevonden.

Bij de entree blijkt dat het alleen kan met een gids en die tour doen ze 2 x per dag.

Het is nu rond de middag en de tour voor de fossielen begint pas om 2.15 uur en duurt 1 uur.

Al met al heel jammer maar dat wordt te laat.  Het meisje van de bali geeft ons veel informatie en vindt het voor ons ook

vervelend. We vragen nog wat folders over die grot en dan vind ze het toch wel zo zielig, dat we gratis (normaal 11 $ pp) in de ruimte mogen kijken die nagemaakt is van de fossielen grot. Heel wat anders natuurlijk, maar we maken foto’s en het is toch wel interessant om te zien.

Nog ff koffie en wat buiten foto’s gemaakt en dan gaan we weer verder.

Al met al gaan we niet meer naar de wijngaard, weinig tijd en we hoorden dat de wijn daar ook erg duur is. De goedkoopste is 

15$ voor een fles.

Met het wegrijden stuurt “Truus”ons weer verkeerd, of zie ik het niet goed op de kaart??

Gelukkig, wel een andere weg maar we komen toch bij Halls Gap uit. Truus vertrouwen we toch niet zo meer.

Bij tijds zijn we bij de receptie, want het is de laatste plaats van de camping. Het is een druk weekend en alles is volgeboekt.

Mazzel toch? Het wordt morgen een mooie dag

En we gaan de bergen in met 3 mooie punten.

Als we morgen nog willen blijven krijgen we een andere plaats. Maar we kunnen koken en slapen, dus who cares.

Zondag 11-11.

Op aanwijzingen van de receptie gaan we de Grampians in en we krijgen een mooie route met mooie stops voor foto’s.

1.       The Baroka Lookout.

Met uitzicht op Wonderland, Mt. William Ranges, Fyans Valley en Lake Bellfield.

2.       Reed Lookout

Met uitzicht over Victoria Valley en Lake Wartook en de Mt. Difficult Range.

3.       The Balconies Lookout.

Het is 2 km. lopen voor het uitzicht van dichtbij van de Balconies en panoramisch uitzicht over Victoria Valley.

4.       The MacKenzie Falls.

Vanaf de parking is het 2 km. retour met een hoogteverschil van 110 mtr.  Het gaat met een soort spiltrap en

Veel trappen . Ook veel uitzichten tussentijds.

We gaan helemaal naar de basis van de waterval. Het is mooi weer 27o. maar bij de watervallen is het heerlijk

Relaxen en foto’s maken.

Terug…….auw…..heel stijl, maar ik geef niet op natuurlijk =, maar was blij dat ik terug was.

Retour naar Halls Gap en ik zie een paar mensen lopen met een giga ijs!!!!! Dus op naar de ice creamery en we

vragen om een ijsje met 2 bollen (netjes toch)  Die bollen…….zijn giga, een bol is eigenlijk al twee bollen.

Maar lekker!!!!!!!!!!

Terug naar de camping en de was gedaan.  Na het douchen en de was en het eten zitten we nog ff buiten en

zien we ineens een echnida lopen. Was ook de weg kwijt denk. Hij loopt kris kras  over het pad en tussen de caravans.

Heel grappig en natuurlijk op de foto gezet. Alles weer uitgezocht en klaar gezet met de foto’s

We zijn weer bij geloof ik .

De dagen vliegen voorbij en ik moet goed nadenken wat voor dag het is. Doordag we zoveel meemaken in een korte

tijd, moet ik alles wel gelijk opschrijven anders zijn we de draad kwijt.

En tot slot van deze dag 11-11 onze meegenomen rode zakdoeken om ons nek geknoopt en foto gemaakt natuurlijk!!!

AGGE MAR LEUT ET!!

Maandag   12-11.

Vandaag rijden we naar de Great Ocean Road.

Qua km. moeten we het tot e 12 apostelen halen.

We starten goed maar……is het Truus of Matty???

Op weg naar Port Fairy zitten we weer op een andere weg. De weg nummers kloppen niet maar het scheelt maar

10 minuten volgens Truus.

We blijven dus maar op deze aangepaste route en komen niet bij Port Fairy aan, maar meer richting Warrnambool.

Ook goed dan gaan we maar naar een Mac.D in Warrnambool om de emails op te halen. De koffie vindt Frans gelukkig

lekker. We rijden dan naar de Wail Nursery  by Logan”s Beach.

Het is een mooie baai , alleen geen walvissen te zien, die zijn er maar tot september.

Ze komen daar in die baai om hun jong te krijgen. Sommige walvissen komen er al wel tien keer met een

tussentijd van 2 tot 3 jaar om een jong te krijgen.

Dan gaan we verder en gaan vanaf Logan’s Beach met Truus naar de B100/Great Ocean Road.

Als we gaan rijden blijken we een short cut te maken. Dat is dus binnendoor en niet meer door het centrum van Waarnambool

EN jawel : dirty road. We worden dus weer door elkaar geschud. Gelukkig zitten we na een kwartier op de goede weg.

De B100/geasfalteerd.  Een goede weg om te rijden, maar wel wat saai. Geen dorpjes en geen uitzichten op de zee.

Maar als de uitzichten met  bijzonderheden  beginnen, is het alleen maar spannend wat de volgende look out ons laat zien.

De belangrijkste op een rij, want de foto’s laten voor zich spreken:

1.       The Bay of Islands

2.       London Bridge (of wat er nog van over is)

3.       Loch Arch gorge

4.       Twaalf Apostelen (helaas ook niet alle 12 meer te zien)

En tussendoor waren er ook nog andere mooie uitzichten die ook op de foto gezet zijn.

We hebben hier best lang over gedaan, het is natuurlijk van de weg af naar de parking, dan een stuk lopen voor de uitkijkplaatsen,

dan de foto’s maken en weer terug naar de auto…spannend maar vermoeiend.

Intussen staat de zon bij de 12 apostelen verkeerd om goede foto’s te kunnen maken. De linkerkant gaat goed, maar de rechterkant , waar de meeste op staan is nevelig en overbelicht door de felle zon.

We stoppen er maar mee en gaan de camping opzoeken met de toepasselijke naam: de 12 apostelen.

De receptie is in een oude caravan, die we bijna over het hoofd zagen, maar de man is aardig en het uitzicht op de camping is prachtig.

We kijken recht op het nationale Park en al is het ver weg, we zien de kangeroes daar rondhuppelen.

We ijken de foto’s nog na en inderdaag zijn de laatste niet mooi.

Morgen is er weer een dag en we besluiten dan wle wat we doen.

Dinsdag 13 november.

Vanaf 600 uur ben ik wakker en hoor getik tegen de voorruit. Gauw wat kleren aan en ff kijken.

Het is de Blue Wren die insecten van de voorruit afhaalt . Ik probeer een foto te maken, maar hij is te vlug.

Als ik dan goed kijk zie ik de zonsopkomst. Naar buiten natuurlijk en foto’s maken.

Het is heerlijk buiten, lekker rustig en ik loop  nog een rondje camping.

Het is nog vroeg maar ik ga maar gelijk douchen. We willen nog van alles doen voor we vertrekken.

Het bed verschonen, en alles weer eens goed opgeruimd.

Na het ontbijt is de zon er met maar een paar kleine wolkjes, dus voor de foto’s toch even terugrijden naar de 12 apostelen.

De zon staat goed, minder wind , het is een stuk warmer dan gisteren en de foto’s zijn zo gemaakt, Er zijn  enkele mensen aanwezig en het was maar 5 km. terugrijden. Toch de moeite waard.

Nu Op weg naar Cape Otway. Vlak voor Apollo Bay.

Vlak na de afslag Layers Hill, zien we auto’s aan de kant staan en we gaan langzaam rijden….Er loopt een koala op de weg , hartstikke lief, maar waarschijnlijk de weg kwijt en hij weet niet wat te doen. Stil staan, rondkijken, stukje lopen, weer stilstaand en hij blijft op het midden van de weg  lopen.

Iedereen foto’s maken natuurlijk, en als hij uiteindelijk toch naar de kant van de weg gaat, rijdt iedereen weer langzaam verder.

Uiteindelijk staan die bordjes van Pas op Koala’s of Pas op Kangeroes  dus niet voor niets, want het gebeurt dus echt.

We rijden per ongeluk de afslag cape Otway voorbij, maar we moeten toch tanken, dus naar Apollo Bay en eerst tanken en naar het info centrum.

Het is dan 11.15 uur.

Tijd genoeg om wat boodschappen te doen en een broodje te eten in het park.

Bj de info nieuwe folders meegekregen en tips, wat je zoal kan doen en de naam van de camping. De Bimbicamping waar de koala’s vlak bij de caravans in de bomen zitten.

Bij de afslag is het 7 km. totaan de camping. Wat denk je?? We doen er meer dan een uur over!!!!

Koala’s hier….koala’s daar…..koala’s overal….hoog en laag.

Iedereen stopt om de paar meter om foto’s te maken, want iedereen denkt dat is misschien wel de laatste die ik zie .

Hierdoor missen we de afslag van de camping, want we staan ineens op de punt van de Baai bij de vuurtoren.

Terugrijden dan maar en op de camping zelf een plekje uitgezocht .  FF relaxen , maar dan gaan we toch allebei op pad om de omgeving te bekijken.

Frans achter de vogels aan en ik de koala’s zoeken. Ik krijg er een stijve nek van om alsmaar naar boven te kijken.

Maar het loont, want ik zie een koala die in een andere boom een koala gaat opzoeken. Tak voor tak kruipt hij dichterbij.

Eenmaal op dezelfde tak haalt de eerste koala uit en ze beginnen te krijsen en te vechten.

Nou ja, dat verwachtte ik niet, dus gelijk filmen,  precies boven mijn hoofd. Ze gaan zo tekeer dat ik bang ben dat er eentje boven op mij valt.

De 2^e koala druipt toch maar af en ze zijn weer rustig maar op hun hoede.

De hond van de camping was ook al op het gekrijs afgekomen en had de hele tijd heel stil onder de boom gezeten.

Frans heeft ook foto’s kunnen maken en tevreden zitten we nog in de zon buiten .

De buren komen ook nog ff een praatje maken, over en weer: waar komen jullie vandaan en waar gaan we nog naar toe.

Gezellig ff kletsen tot het donker en te koud wordt.

Woensdag 14 november:

Het wordt het laatste stuk van de Great Ocean Road totaan de ferry van Queenscliff.

Dit is wel een hele mooie route en het is zo heerlijk ontspannen rijden. Broodje onderweg en  buiten de verwachting om zijn we voor 16.00 uur bij de ferry van Queenscliff die ons naar Sorrento  moet varen.

Van Sorrento af is het niet zo ver meer van Martin en Magda die in Devon Meadow s wonen vlak bij Cranbourne.

We proberen te bellen of we die dag nog kunnen komen , maar we krijgen geen gehoor.

Dan maar een camping opgezocht  in Dromana en morgen maar doorrijden.

Het is een geluk hebben als we vragen of ze plaats hebben…….het laatste plekje zegt ze.

Nou mazzel dan. Als Frans even later een rondje camping gaat doen, blijkt het gewoon de enige plaats te zijn.

De rest zijn allemaal vast kampeer plaatsen.

Het maakt niet uit, het is rustig en we bereiden ons voor op ons familiebezoek.